Najnowsza technologia napędowa NASA to ekscytujący i przełomowy postęp w eksploracji kosmosu. Istnieje możliwość, że umożliwi ludzkości wyjście poza Układ Słoneczny w mniej niż pięć lat. NASA przyznała 175 000 dolarów na wczesnym etapie finansowania koncepcji wykorzystania systemu napędowego z wiązką granulek do przyszłego rozwoju. Porównując ten system z konwencjonalnymi rakietami napędzanymi chemikaliami, główną zaletą jest to, że może przenosić cięższe ładunki, do 1 tony.

Plan, który jest prowadzony przez inżyniera lotnictwa z Los Angeles, Artura Davoyana z Uniwersytetu Kalifornijskiego, zakłada wykorzystanie w tym projekcie systemu dwóch statków kosmicznych. Pierwszy statek kosmiczny wystrzeliłby w przestrzeń międzygwiezdną, a drugi okrążyłby Ziemię. Statek kosmiczny na orbicie rozmieściłby mikroskopijne cząstki na międzygwiezdnym statku kosmicznym za pomocą lasera. Ablacja laserowa polega na ogrzewaniu cząstek za pomocą laserów, aż stopią się w plazmę. Jest to również technika stosowana do dalszego przyspieszania śrutu.

Do planet zewnętrznych sonda może dotrzeć w niecały rok. Trzy lata to w przybliżeniu czas potrzebny na osiągnięcie 100 jednostek astronomicznych. Ponadto dotarcie do słonecznej soczewki grawitacyjnej na 500 AU zajęłoby około piętnastu lat, dzięki technologii napędu wiązką granulek. Dla porównania, sonda Voyager 1 potrzebowała 35 lat, aby przebyć 122 jednostki astronomiczne z Ziemi do przestrzeni międzygwiezdnej w 2012 roku. Zgodnie z aktualnymi prognozami, 1-tonowy statek kosmiczny z wiązką kulek mógłby wykonać tę samą misję w mniej niż pięć lat.

Ta koncepcja napędu jest intrygująca z kilku powodów. Jednym z nich jest możliwość eksploracji i kolonizacji przez człowieka planet pozasłonecznych w ciągu ludzkiego życia. Zespół Davoyana zdecydował się użyć śrutu, a nie tylko laserów, jak to miało miejsce we wcześniejszych próbach żaglowania. Stało się tak, ponieważ granulki mogą być wypychane przez lasery o stosunkowo małej mocy. Pelety wykazują mniejszą rozbieżność niż wiązki laserowe. To pozwala nam przyspieszyć cięższy statek kosmiczny, jak Davoyan opisał Mattowi Williamsowi z Universe Today.

Eksperymenty zostaną przeprowadzone w fazie I finansowania NASA Innovative and Advanced Concepts (NIAC). Kolejnym celem tego projektu jest wykazanie słuszności koncepcji. Dzięki finansowaniu zespół zamierza przeprowadzić szeroko zakrojone modelowanie różnych podsystemów w proponowanej architekturze napędu. Mają też nadzieję przeprowadzić eksperymentalne testy sprawdzające słuszność koncepcji. To pozwoli im wykazać, że proponowana koncepcja napędu jest wykonalna. Na tym wczesnym poziomie finansowania projekt był jednym z 14, które otrzymały dofinansowanie.