Rakieta SpaceX Falcon 9 wyniesie w kosmos nowego satelitę Inmarsat 6 F2. Tak twierdzi londyński operator satelitarny Inmarsat. Sonda zostanie umieszczona na orbicie geostacjonarnej, 36 000 kilometrów nad powierzchnią planety. Jest napędzany silnikiem elektrycznym i został wyprodukowany przez firmę Airbus. Samoloty i statki będą mogły łączyć się bez przerwy między wschodnim wybrzeżem USA a Atlantykiem do 2040 roku.

Istnieje 20 sterowalnych szerokopasmowych wiązek w paśmie Ka, zapewniających szerokopasmowy dostęp do samolotów i statków na morzu. Są częścią dwuzakresowego ładunku komunikacyjnego, z którym zbudowany jest Inmarsat 6 F2. Istnieje również ładunek w paśmie L, który jest przeznaczony do zastosowań wymagających mniejszej przepustowości. Ładunek w paśmie L zastąpi serię Inmarsat 4. Seria Inmarsat 4 to flota czterech satelitów komunikacyjnych w paśmie L, które zostały rozmieszczone w latach 2005-2013. Każdy satelita Inmarsat 6 oferuje o 50% większą pojemność komunikacyjną w paśmie L w porównaniu z całą flotą Inmarsat 4.

Zaawansowane przetwarzanie sygnału w Inmarsat 6 F2 pozwala na formowanie wiązek na Ziemi i ich ruch w czasie rzeczywistym. Moc satelity może być skupiona tam, gdzie jest potrzebna na powierzchni planety. Zapewnia to niezawodną komunikację użytkownikom na lądzie, morzu iw powietrzu. Statek kosmiczny należy do największych na świecie. Ma nadwozie wielkości piętrowego autobusu, a rozpiętość skrzydeł odpowiada szerokości samolotu pasażerskiego Boeing 767.

89-minutowe okno startowe rakiety Falcon 9 z Space Launch Complex 40 stacji kosmicznej Cape Canaveral wyśle ją na wschód od Space Coast na Florydzie. Dopalacz pierwszego stopnia rakiety wielokrotnego użytku ma wylądować na statku bezzałogowym stacjonującym na Oceanie Atlantyckim. Inmarsat 6 F2 zostanie wystrzelony na rozszerzoną geostacjonarną orbitę transferową. Ma wysokość od 155 do 21 561 mil, na górnym stopniu przy użyciu dwóch zapłonów silnika. Przewiduje się, że ważący 12 048 funtów statek kosmiczny oddzieli się od rakiety Falcon 9 w 32. minucie misji.

Po wejściu na orbitę statek kosmiczny I6 F2 przejdzie serię kontroli stanu technicznego i częściowo rozmieści swoje panele słoneczne generujące energię. Następnie statek kosmiczny zostanie wystrzelony na bezpieczną orbitę nad atmosferą. Zajmą się tym piloci. Następnie zespół naziemny wyda rozkaz pełnego rozmieszczenia paneli słonecznych i rozmieszczenia 30-metrowego reflektora anteny pasma L w następnym tygodniu. Statek kosmiczny ma wykorzystywać swój elektryczny układ napędowy. Zostanie to zrobione poprzez dokładne przekształcenie jego orbity, zakreślenie jej i przejście z wysokości 27 stopni do położenia dokładnie nad równikiem.

Do około 2040 roku Inmarsat 6 F2 będzie nadal świadczył usługi wąskopasmowego pasma L, które są wykorzystywane w działalności morskiej na całym świecie. Firma planuje wystrzelenie większej liczby satelitów pasma Ka w przyszłości. Dwa instrumenty pracujące w paśmie Ka zostaną umieszczone na satelitach na orbicie o dużym nachyleniu, aby zwiększyć zasięg łączności szerokopasmowej w regionie Arktyki. Oczekuje się, że zostaną wystrzelone na innej rakiecie SpaceX z Kalifornii jeszcze w tym roku.

Zanim we wrześniu satelita Inmarsat 6 F2 osiągnie orbitę geostacjonarną, będzie gotowy do pracy. Będzie w stanie utrzymywać stałe połączenie z konsumentami wzdłuż wschodniego wybrzeża USA i przez Ocean Atlantycki do roku 2040. Zaawansowane możliwości przetwarzania sygnału, sterowalne wiązki w paśmie Ka oraz ładunek w paśmie L na pokładzie satelity sprawiają, że jest to idealna opcja zapewnia niezawodną łączność i komunikację na lądzie, morzu i w powietrzu.